Εντάξει. Δεν είναι και κρατικό μυστικό. Yπάρχουν κάποιες παλαιότερες εμπειρίες. Για τα μέρη συνάντησης ζευγαριών εννοώ.
Απλά μπαράκια ήταν, που απλά μαζεύονταν ζευγάρια που ήθελαν να προχωρήσουν με τη σχέση τους σε ένα άλλο επίπεδο. Σε καμιά περίπτωση αυτά που θα πω δεν ισχύουν για τώρα, αλλα παλαιότερα. Να ξέρετε κάτι πριν προχωρήσω. Θέλει μια προσοχή το όλο θέμα. Είναι λεπτό ζήτημα η «συζήτηση» με τον/την παρτενέρ σας για είσοδο εκεί. Όλοι ξέρουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να τα βρούνε μεταξύ τους 2 άτομα. Φαντάζεστε λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να τα βρουν μεταξύ τους τα 4, ακόμα και το 6 άτομα. Πολύ δύσκολο φίλοι μου. Πρέπει να δουλέψουν πολλές μηχανές μαζί για να πάνε όλα καλά.
Στην αρχή λοιπόν ήταν το datingclub.gr του καλού φίλου Ι. Όλο τα «παιχνίδι» γινόταν από εκεί. Δειλά δειλά ζευγάρια αναρτούσαν μια αγγελία για γνωριμία με άλλα ζευγάρια. Θυμάμαι προϋπόθεση ήταν τα ζευγάρια να ήταν παντρεμένα. Θα μου πει κάποιος και ήταν κάποιος σίγουρος για κάτι τέτοιο; Μα τότε δεν υπήρχε μπαράκι στην Αθήνα που να φιλοξενούσε τέτοιου είδους φίλους. Άρα οι συναντήσεις γνωριμίας γίνονταν για καφέ η φαγητό κυρίως Σ/Κ. Άρα κάποιος καταλάβαινε αν το ζευγάρι ήταν παντρεμένο. Από πολλά. Μην μπω σε λεπτομέρειες. Αφού λοιπόν γινόταν αυτό, και το κλικ ήταν θετικό από πλευράς προσωπικότητας και εμφάνισης, και εφόσον και οι ΤΕΣΣΕΡΙΣ ήταν οκ, τότε προχωρούσες σε έξοδο κάποιο βραδάκι για διασκέδαση. Αυτό μπορούσε να ήταν παντού. Μπαράκι, club, σπίτι του ζευγαριού που μπορούσε για φαγητό κ.λπ. Συνήθως όταν ήσουν καινούργιος στο χώρο ηθελες και 2ο ραντεβού για να κάνεις παιχνίδι. Εμπειρία μικρή, μου εχει «πει» ότι τις περισσότερες φορές αυτός που είχε το πραγματικό πρόβλημα ήταν ο άντρας. Έχω ξαναπεί ότι εμείς δημιουργούμε προβλήματα και όχι οι γυναίκες. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις.
Αρχίζει λοιπόν ένας κύκλος γνωριμιών με πολλές εμπειρίες με διάφορες ηλικίες και από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. ‘Ηταν 4 τα groups. Το κάθε ένα είχε και τις δικές τους «παρέες» που «κόλλησαν» όμορφα. Αλλά πολλές φορές οι παρέες αυτές βρίσκονταν έξω όλοι μαζί (γύρω στα 30 άτομα) και πάντα μα πάντα περνούσαν πολύ καλά.
Κάπου στο δρόμο είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γ. με την Λ. που ήταν οι πρώτοι που άνοιξαν το απίθανο για την εποχή μπαράκι κάτω από την Ακρόπολη. Το ονόμασαν «Κελάρι». Εκεί ήταν ο χώρος που μαζεύονταν όλα τα μέλη Παρασκευές και Σάββατα. Η πρώτη βραδιά που άνοιξε, όνειρο...υπέροχη απλά.
Δεν υπήρχε τότε «παιχνίδι», όπως ακούω συνάδελφους να λένε τώρα. Ήταν απλά ένα μπαράκι γνωριμιών. Εντάξει, υπήρχε χορός γυναικών, κάποια καυλάντα μεταξύ ζευγαριών, αλλά μέχρι εκεί. Όλα τα υπόλοιπα, έξω. Όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους και κανείς δεν έμπαινε χωρίς σύσταση. Έπρεπε να γνωρίσεις το ζευγάρι έξω και αν όλα ήταν ΟΚ, τότε τους έδινες και το ΟΚ να έρθουν. Σιγά-σιγά τα μέλη έγιναν περισσότερα και ο χώρος πλέον ήταν μικρός. Άρχισαν να διοργανώνουν παρτάκια κάθε Σάββατο στο γνωστό Μίδα στην Βαρυμπόμπη. Και αυτό τελείωσε όταν κάποιος μαλάκας έβγαλε φώτο και τις έστειλε σε κωλοφυλλάδα (Εσπρέσσο). Εκεί άρχισε και η κάθοδος. Σε λίγο καιρό άνοιξε και το Νιρβάνα. Άλλαξε και ο ιδιοκτήτης. Τα ηνία πέρασαν σε ένα άλλο καλό φίλο και απλά το θέμα προχωρούσε μια χαρά. Σε 1,5 χρόνο το πήραν άλλοι. Τα μέλη πολλά μα πάρα πολλά. Άρχιζε να μεταλλάσσεται από μπαράκι γνωριμιών, σε «αποκριάτικο» πάρτι. Οι μισοί πλέον πήγαιναν για να πάνε. Πολλοί outsiders με περίεργα γούστα. Τα σωστά ζευγάρια και όλα τα παλαιά μέλη έφυγαν και άρχισαν να κάνουν τις δικές τους συνευρέσεις. Σε κλαμπάκια, σπίτια κ.λπ. Από τα 30 άτομα που ήταν η αρχή έμειναν ενεργά τα μισά. Δεν ήθελαν νέους του χώρου ανάμεσά τους. Λίγοι οι σωστοί πλέον.
Οι περισσότεροι ζητούν να πάνε στα μπαράκια αυτά για να γαμήσουν. Τα μπερδεύουν με μπουρδέλα. Άρχισαν να κάνουν παιχνίδι και γυναίκες επι πληρωμή. Άλλοι πάλι πήγαιναν για να κάνουν καμάκι (τόσο στούρνοι). Πολλά ζευγάρια το θεώρησαν λίγο ριψοκίνδυνο. Από επαγγελματικής άποψης και λόγω εχεμύθειας (γιατροί, δικηγόροι, στελέχη, ακόμα και άλλοι…). Εμπιστοσύνη καμιά πλέον. Δε λέω ότι σωστοί δεν υπάρχουν και τώρα. Αλλά είναι ευκολότερη η διαρροή. και απλά αποφεύγεται.
Πάμε λίγο τώρα να δούμε πως γινόταν το παιχνίδι.
Δεν υπάρχει, γενικά, same room, different room κ.λπ. Ανταλλαγή είναι ανταλλαγή. Ανταλλαγή στο ίδιο δωμάτιο, σε ξεχωριστό δωμάτιο, ανταλλαγή για βραδιές έξω, ολόκληρα σαββατοκύριακα, ακόμα και ανταλλαγή στις διακοπές. Όπως καθόταν η φάση ανάλογα με τα ζευγάρια. Όλες οι περιπτώσεις μια χαρά. Με τα καλά και τα κακά. Μόνο κακό ότι κάποιοι «άντρες» που δημιουργούν πρόβλημα, επειδή νομίζουν ότι θα γαμήσουν μόνο αυτοί και θα φύγουν. Κάτι τέτοιοι απομονώνονται. Ξέρεις ποιοι είναι και απλά τους κάνεις μακριά. Τέτοιες περιπτώσεις πολλές. Επίσης και άνθρωποι που λαλούν και αρχίζουν να μιλάνε πολύ. Λες και κάνουν κατόρθωμα. Και αυτοί μόνοι μένουν στο τέλος. Τώρα, από αυτά που μαθαίνω, αυτά όλα πέρασαν. Τίποτα δεν είναι το ίδιο πια. Όλα πέρασαν σε φάση πολύ καλής φιλίας, μιας και ζευγάρια γνωρίζονται για πάνω από 10 χρόνια μεταξύ τους.
Κάτι τελευταίο... Δεν υπάρχουν κανόνες στο παιχνίδι αυτό [Κι όμως υπάρχουν, αγαπητέ]. Μόνο 4 πραγματάκια:
1. ΟΧΙ σημαινει ΟΧΙ
2. Επειδή οι γυναίκες οδηγούν το τρένο, να είσαι σίγουρος ότι αυτές αισθάνονται άνετα με την όλη φάση
3. Να είσαι ευγενής
4. Μην πίνεις πολύ. Χάνεις την απόλαυση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου