ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΝΤΟΜΠΟΝΑ ΣΤΟ ΑΚΟΥΙΝΚΟΥΜ - ΜΕΡΟΣ Ι'

Μετά το ρωμαϊκό όργιο της Παρασκευής, έπeσαν όλοι εξαντλημένοι στα ανάκλιντρα και αποκοιμήθηκαν.

Ξημερώματα Σαββάτου άγημα τυμπανιστών και σαλπτιγκτών πέρασε από τα σπίτια, καλώντας τους κατοίκους της πόλης στην καθιερωμένη μηνιαία παρουσίαση/επίδειξη δύναμης της 2ης λεγεώνας «Adiutrix» για την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας των περίπου 40.000 κατοίκων της πόλης.

Αναγκαστικά, ξύπνησαν και ετοιμάστηκαν για την παρουσίαση στο κεντρικό προγυμναστήριο που μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι 15.000 πολίτες. Η ώρα έναρξης είχε καθοριστεί για τις 09.30. Ο καιρός ήταν κρύος, Η τήξη του χιονιού στον Δούναβη είχε αρχίσει, αλλά τα δρομάκια ήταν γλιστερά και παγωμένα.

Ο Χέλβιους Αντονίνους, διοικητής της λεγεώνας, είχε κανονίσει δύο άμαξες να παραλάβουν τον υποδιοικητή και τα κορίτσια ακριβώς στις 09.00. Παίρνοντας το πρωινό τους, ο Λεύκιος Αιμίλιος παρατήρησε έντονη συγκίνηση στη Σερβίλια, το κορίτσι που είχε απαχθεί από τους Σαρμάτες σε ηλικία τεσσάρων ετών και τώρα επέστρεφε στην κοιτίδα της. Την πήρε αγκαλιά, τη φίλησε γλυκά στο στόμα και εκείνη, σύμφωνα με τις οδηγίες της Φλάβιας Ιουστίνας, του έκανε βαθύ στοματικό.


«Ψυχούλα μου, σε λατρεύω», της ψιθύρισε στο αφτί. Η Σερβίλια έσφιξε το αριστερό χέρι του, ενώ συνέχιζε την πεολειχία μέχρι που το πολύτιμο υγρό κύλησε στα μάγουλά της.

Στις 09.00 ακριβώς δύο άμαξες έφθασαν στο σπίτι και παρέλαβαν έξι συνολικά άτομα. Στην πρώτη ανέβηκε ο Λεύκιος Αιμίλιος με τη Φλαβία Ιουστίνα και στη δεύτερη τα τέσσερα κορίτσια που έστελναν φιλιά στους περαστικούς. Στην είσοδο του προγυμναστηρίου περίμεναν οι διοικητές των δέκα κοόρτεων με τις συζύγους τους. Έδωσαν τον ρωμαϊκό χαιρετισμό και ανέβηκαν στον χώρο των επισήμων. Εκεί υποκλίθηκαν στον διοικητή Χέλβιους Αντονίνους και την πανέμορφη σύζυγό του, Σαβίνα η οποία δεν έχασε την ευκαιρία να φιλήσει τον Λεύκιο Αιμίλιο και τη Σαβίνα στο στόμα. Στην τελευταία ψιθύρισε ότι ήταν καυλωμένη από το προηγούμενο βράδυ.

Στις 09.30 ξεκίνησε η μεγάλη παρέλαση. Πρώτοι πέρασαν οι σαλπιγκτές και οι τυμπανιστές Υψώθηκαν τα λάβαρα, σύμβολα της ρωμαϊκής κυριαρχίας και ο αιγόκερως, επίσημο έμβλημα της δεύτερης λεγεώνας.


Ο μέγιστος αρχιερέας έκανε δέηση για την αποκατάσταση της υγείας του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου ο οποίος είχε προσβληθεί από βουβωνική πανώλη στη Βιντομπόνα (σημερινή Βιένη). Ο φιλόσοφος αυτοκράτορας, ο τελευταίος καλός αυτοκράτορας, έδινε τις  οδηγίες για την επικείμενη συνθήκη παράδοσης των γερμανικών φύλων, ενώ οι συνωμότες κατέστρωναν τα δικά τους σχέδια. Παράλληλα συμπλήρωνε τους διαλογισμούς του που στα Ελληνικά κυκλοφόρησαν με τον τίτλο «Εις εαυτόν».

Κατόπιν έγινε η παράδοση τιμητικών διπλωμάτων σε όσους στρατιώτες είχαν συμπληρώσει είκοσι χρόνια πραγματικής υπηρεσίας στη λεγεώνα και είχαν καταληφθεί από το όριο ηλικίας. Σε μια φορτισμένη συναισθηματικά ομιλία ο διοικητής ευχαρίστησε τους βετεράνους για την προσφορά τους.

Ναύτες του αυτοκρατορικού ναυτικού παρέλασαν με ομοίωμα  πλοίου μεταφοράς προσωπικού και τα κουπιά του σε άψογο σχηματισμό και ακολούθησαν πεζοπόρα τμήματα (τοξότες, ακοντιστές και μηχανικό). Στο τέλος εμφανίστηκαν οι βοϊδάμαξες με τον ρωμαϊκό αετό σε εμφανές σημείο και τα βόδια στολισμένα και έγιναν αντικείμενο λατρείας από τα μικρά παιδιά και όχι μόνο.

Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε η Σερβίλια και φώναξε «Είμαι Ρωμαία». Σαστισμένοι οι θεατές στην αρχή γύρισαν προς τα μέρος της και αυθόρμητα όλες οι γυναίκες επανέλαβαν τη φράση. Οι άνδρες όρθιοι συνόδευαν τις γυναίκες τους και επαναλάμβαναν τη φράση. Το προγυμναστήριο σείστηκε από τις ιαχές των θεατών.


Η Σερβίλια έκλαιγε, δεν άντεξε τη  συναισθηματική φόρτιση και λιποθύμησε, Αμέσως την μετέφεραν με φορείο στην άμαξα. Η ιστορία της είχε γίνει γνωστή. Η άμαξα έφυγε για το σπίτι, ενώ ο κόσμος φώναζε ρυθμικά το όνομά της. Τους είχε αγγίξει η φράση «Είμαι Ρωμαία».


Η Κορνηλία ετοίμασε χυλό για την αδελφή της και έμεινε δίπλα της μέχρι να συνέλθει, ενώ κάτοικοι περνούσαν από το σπίτι να ρωτήσουν για την υγεία της. Η κορμοστασιά και το υψηλό φρόνημα της κατάξανθης Σερβίλιας είχαν αγγίξει την ευαίσθητη χορδή των Ρωμαίων πολιτών.