[Πέρασαν δώδεκα χρόνια από την τελευταία επίσκεψή μας στον αγαπημένο μας προορισμό στην Κροατία. Μεσολάβησαν επτά χρόνια σοβαρού προβλήματος υγείας, με σύντομη περίοδο κατάθλιψης. Καιρός να πάρω τα κορίτσια και να επιστρέψουμε στο μέρος που αγαπήσαμε και ερωτευτήκαμε. Το μέρος όπου μυηθήκαμε στο swinging ή καλύτερα στον γυμνοκρατικό ηδονισμό. Ένα βράδυ ξέφρενης διασκέδασης και κυνηγητού στα δωμάτια του «ANACONDA» θα μας ξανανιώσει. Πραγματικά είμαι τόσο συγκινηένος που ξαναβρήκα τη Μελίνα].Το γλυκό κορίτσι που κατέκτησε τους αδιάφορους Κεντροευρωπαίους το 1999 στο Rovinj της Κροατίας, συμμετέχει στην καθιερωμένη πεντάωρη κρουαζιέρά κατά μήκος των ακτών της Ιστρίας μέχρι τα νοητά θαλάσσια σύνορα με τη Σλοβενία.
Μια κρουαζιέρα με ελληνικό χρώμα (ούζο, μεζέδες) και άφθονα τοπικά εδέσματα. Τα κορίτσια παρασέρνουν τους άνδρες σε ένα τρελό όργιο σε κάθε διαθέσιμο χώρο, ακόμη και στο μηχανοστάσιο, ενώ η Ρόζι γυμνή προκαλεί τους χειριστές των άλλων σκαφών. Ο καπετάνιος διαμαρτύρεται γιατί του εμποδίζουν την ορατότητα. Αντί να βλέπει τον ορίζοντα, έβλεπε τη σπηλιά της Γιόζι που αυνανιζόταν στο παράθυρό του.
Η Μελίνα ζει το ονειρό της και ανταλλάσσει καυτά φιλιά με δύο άνδρες. Η Φράνσι, ως συνήθως, διαμαρτύρεται για την έλλειψη σεξ. «Φεύγεις το βράδυ και πρέπει να περιμένω έναν χρόνο να πηδηχτούμε»! Η «αρχιέρεια της ακολασίας», Σλάβιτσα, κολλημένη πάνω μου στην πρύμνη ήταν συγκινημένη και δακρυσμένη. Το σώμα της έκαιγε από την καύλα. Βλέπαμε αγκαλιασμένοι τους υπόλοιπους να κυνηγιούνται στο κατάστρωμα. «Είμαστε τσούλες και απαιτούμε να μας πάρετε εδώ και τώρα»!
Ακούγεται η κόρνα της ακτοφυλακής. Μας κάνει σήμα να σταματήσουμε για έλεγχο. Ήμασταν γυμνοί, απολύτως νόμιμο στην ευρύτερη επικράτεια του κέντρου παραθερισμού γυμνιστών – πάντα κάναμε γυμνές κρουαζιέρες. Ανεβαίνει μια κατάξανθη τροφαντή Κροάτισσα. Μιλάει για λίγο με την αρχηγό μας, Σλάβιτσα, και αποχωρεί. Ρώτησα τη Σλάβι τι συζήτησαν. «Αν δεν είχε βάρδια, θα καθόταν μαζί μας, ήθελα τόσο να τη γλειψω». Κάποιος ανόητος κάλεσε την ακτοφυλακή να διαμαρτυρηθεί ότι πηδιόμαστε ομαδικά.
Πλησιάζει η Ρόζι, «έχω συγκρατήσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αν τον δω θα τον πηδήξω με strap-on, είμαι τόσο ερεθισμένη σήμερα». Επιστρέφει στην πλώρη, ανοίγει τα ροδοπέταλά της και μονολογεί στα Κροατικά, «είμαι η αρχιτσούλα του Rovinj και διαθέτω την καλύτερη σπηλιά για εξερεύνηση»!
Στον δρόμο της επιστροφής μάς προσεγγίζει ένα μικρό ταχύπλοο με δύο γυμνούς επιβάτες, τη Σάντρα και τον Γιέρκο. Ανεβαίνουν πάνω, μας χαιρετούν, η Σάντρα πιστή ηδονίστρια αγγίζει τα καυλιά και εμείς τη σπηλιά της. «Είμαστε swingers» μόλις προλαβαίνει να πει ο Γιέρκο. Του την πέφτει η Γιόζι, ενώ η Σάντρα ψάχνει για ελεύθερο καυλί.
Σάντρα και Γιόζι δίνουν πραγματική παράσταση λεσβιακού σεξ και εισπράττουν το ζεστό χειροκρότημα των παρευρισκόμενων.
Η Κάσι φωνάζει να κόψουμε την πίτσα και να πιούμε δροσιστικό. Η Σάντρα αλείφει τη σπηλιά της με σάλτσα ντομάτας. «Ελάτε να φάτε ζωντανή πίτσα».
Κρατώντας από το χέρι τη Μελίνα αποσυρόμαστε στο μηχανοστάσιο. Κλείνουμε τη θυρίδα και απολαμβάνουμε το παιχνίδι μας. Ο ιδρώτας ποτάμι. Ο καπετάνιος μας λέει να τσεκάρουμε τα λάδια της μηχανής. «Τώρα τσεκάρουμε πιο σημαντικά λάδια». Η Μελίνα κολλάει πάνω μου και με καταβρέχει. Όλο το σκάφος κλυδωνίζεται.
Φθάνοντας στην αποβάθρα αντικρύζουμε φιλικά ζευγάρια που μας έψαχναν όλη τη μέρα. Δεν είχαμε διάθεση να αποβιβαστούμε. Δίνω εντολή να ανοιχτούμε λίγο στο πέλαγος. Με λίγα kuna– το εθνικό νόμισμα της Κροατίας – κάνουμε τη δουλειά μας. Τα κορίτσια γδύνονται πάλι και ρίχνουν σλιβοβίτσα πάνω τους. Επιλέγουμε από μια να απολαύσουμε το τελευταίο ποτό μας. Η μια στον ιστό της σημαίας, η άλλη στο πιλοτήριο, οι υπόλοιπες στα στρώματα δέχονται κύματα ηδονής. Έγλειψα τη Φράνσι και τη Μελίνα που ούρλιαζαν από την καύλα. Δίπλα μου η Κάσι τάιζε έναν Ρώσο –πως βρέθηκε αυτός στην παρέα ούτε ξέρω. Γενικά, όταν αρχίζαμε το παιχνίδι καταλήγαμε με περισσότερα άτομα στην παρέα.
Ήταν η καλύτερη κρουαζιέρα της ζωής μας. Επιστρέφουμε στο διαμερισμά μας και συνεχίζουμε το παιχνίδι, με τα κορίτσια.
Αποχαιρετούμε τις Κροάτισσες που έκλαιγαν. Πήρα κατά μέρος τη Σλάβιτσα που είχε καταρρεύσει. «Θα μου λείψεις, αγόρι μου». Ακόμη θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Φίλησα τη Ρόζι, την αρχιτσούλα με την αγνή καρδιά και της έδωσα έναν φάκελο με kuna που είχαν περισσέψει.
Ήπιαμε το τελευταίο σφηνάκι με γκράπα, χαιρετήσαμε τους φίλους και ανεβήκαμε στο διώροφο πούλμαν για το ταξιδι της επιστροφής. «Η Μελίνα θα μείνει στο διαμέρισμά μας». «Θα φύγετε μεσάνυχτα αύριο με το αεροπλάνο»
Όταν φθάσαμε το πρωί, αγόρασα ένα μπουκέτο μπλε τριαντάφυλλα για τα δύο κορίτσια που με έκαναν τοσο περήφανο στην πενθήμερη εκδρομή μας στην Κροατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου