 |
Ύστερα
από ένα κοπιαστικό ταξίδι με το πλοίο του αυτoκρατορικού στόλου
μέχρι το Brigentio, όπου οι λεγεωνάριοι αποβιβάστηκαν και παρασχέθηκαν οι πρώτες
βοήθειες στη Φλάβια Ιουστίνα, η ομάδα συνέφαγε με τους στρατιώτες στην
τραπεζαρία, ενώ οι γυναίκες φιλοξενήθηκαν από τις συζύγους των αξιωματικών. Ο Λεύκιος
Αιμίλιος κατατοπίστηκε για την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει και για τυχόν
προβλήματα που θα αντιμετώπιζε. Ο διοικητής της Πρώτης Λεγεώνας «Adiutrix» τον
διαβεβαίωσε για το ασφαλές του εγχειρήματος. Ο δρόμος κατά μήκος του Δούναβη βρισκόταν
υπό ρωμαϊκό έλεγχο και υπήρχαν φρουρές σε πολλά σημεία.
Η Φλάβια Ιουστίνα γευμάτισε ελαφρά με τη Λίβια και την Ντρουσίλα. Αμέσως μετά ανέβηκαν στην άμαξα και ενώθηκαν με την ομάδα των έφιππων λεγεωνάριων. Οι οπλίτες που τους συνόδευαν ανήκαν στην 8η κοόρτη της Πρώτης Λεγεώνας και μετέφεραν μήνυμα προς το στρατιωτικό διοικητή του Ακουίνκουμ. Το τοπίο ήταν εκπληκτικό και ο καιρός εξαιρετικός για μέσα Ιανουαρίου, με χαμηλή θερμοκρασία και ελαφρά χιονόπτωση.
Ο Λεύκιος Αιμίλιος ανέβηκε στην άμαξα, κάθισε δίπλα στη γυναίκα του, της έπιασε το χέρι και της υποσχέθηκε να πάνε στα δημόσια λουτρά μόλις φθάσουν. Είχε ακούσει για τα όργια, ή, όπως θα λέγαμε εμείς σήμερα για την ανταλλαγή συντρόφων. Η Φλάβια Ιουστίνα έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. «Δηλαδή, Λεύκιε Αιμίλιε, πηδιούνται όλοι μαζί στα λουτρά;» «Ναί, και όχι μόνο». «Παίρνουν μέρος και οι παλλακίδες που ετοιμάζουν τους άνδρες να μπουν στις γυναίκες τους». «Αχ, πόσο μου αρέσει αυτή η ιδέα!» Φωνάζει τη Λίβια και την Ντρουσίλα και τους δίνει οδηγίες. «Ακούτε τι λέι ο κύριός σας». «Θα πηδηχτείτε μαζί με άλλους». «Μάλιστα, κυρία, απαντούν αυτές». «Είμαστε έτοιμες να μοιραστούμε τα πάντα!»
Αργά το βράδυ της επόμενης ημέρας φθάνουν στο Ακουίνκουμ και παρουσιάζονται στο διοικητήριο. Ο στρατιωτικός διοκητής απουσίαζε και ο αναπληρωτής του τους υποδέχτηκε στην είσοδο. Λόγω του προχωρημένου της ώρας τους οδήγησε στο προσωρινό κατάλυμά τους κοντά στα δημόσια λουτρά. Η Φλάβια Ιουστίνα ήταν εξουθενωμένη και έπεσε αμέσως στο κρεβάτι. Ο Λεύκιος Αιμίιλος. παρακολούθησε το γδύσιμο της γυναίκας του. Η Λίβια την έγδυσε και η Ντρουσίλα άλειψε το σώμα της με αρωματικό λάδι, ενώ έριχνε ματιές στο καυλί του κυρίου της. Με εξαίρεση το πήδημα στο Καρνούντουμ, τις υπόλοιπες ημέρες ήταν αγάμητες! Όταν πρόσεξε ότι το καυλί τυο Λεύκιου Αιμίλιου είχε σηκωθεί, τον ξάπλωσε στο ντιβάνι, τον έγδυσε, τον έτριψε και πηδήχτηκε μαζί του. «Ντρουσίλα, γλείψε με παντού, το έχω τόσο ανάγκη». Αυτή γονάτισε και του έκανε το καλύτερο γλείψιμο με τη γλώσσα της που μπορούσε να κάνει αγάμητη γυναίκα. «Λίβια, έλα εδώ να σε φάω!» Η Λίβια ήρθε πρόθυμα και της έπιασε τα κωλομάγουλά της. Το πήδημα ολοκληρώθηκε με εκσπερμάτιση στα βυζιά των γυναικών. Τις ευχαρίστησε με ένα χάδι, αυτές υποκλίθηκαν, είχαν πάρει αυτό που ήθελαν και αποσύρθηκαν στα ιδιαίτερα.
Ο Λεύκιος Αιμίλιος ξάπλωσε δίπλα στη γυναίκα του, φανερά ικανοποιημένος με το μικρό όργιο. Δεκαπέντε ημέρες είχαν ήδη περάσει από την αναχώρησή τους από τη Βιντομπόνα. Με εξαίρεση τον παθιασμένο έρωτα που είχε κάνει το βράδυ εκείνο στο Καρνούντουμ στη Φλάβια Ιουστίνα, το εξαντλητικό ταξίδι δεν άφησε περιθώρια για νέες συνευρέσεις με τις παλλακίδες, αν και οι τελευταίες προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τον καυλώσουν.
Το Ακουίνκουμ στις όχθες του Δούναβη αποτελούσε επίγειο παράδεισο στην εσχατιά της αυτοκρατορίας, τόσο μακρινό και τόσο απρόσιτο. Άκουγε φωνές μεθυσμένων ανδρών και γυναικών που επέστρεφαν από τα δημόσια λουτρά. Μερικές διαμαρτύρονταν δήθεν για τα χέρια που τις ακουμπούσαν. Υπόψη ότι στην πόλη κατοικούσαν και πολλοί σύμμαχοι της Ρώμης, πρώην αντίπαλοι που είχαν προσχωρήσει για διαφορετικούς λόγους στην υπηρεσία της Ρώμης. Υπηρετούσαν στη δεύτερη λεγεώνα και περίμεναν τη συμπλήρωση εικοσιπέντε ετών υπηρεσίας, για να πάρουν τη ρωμαϊκή υπηκοότητα. Όμως απολάμβαναν τις υψηλές υπηρεσίες που προσφέρονταν αφειδώς στους Ρωμαίους πολίτες και βέβαια τα θέλγητρα του επίγειου παράδεισου, της πόλης με τις δεκάδες θερμές πηγές και τις όμορφες καυλωτικές γυναίκες.
Η Φλάβια Ιουστίνα γευμάτισε ελαφρά με τη Λίβια και την Ντρουσίλα. Αμέσως μετά ανέβηκαν στην άμαξα και ενώθηκαν με την ομάδα των έφιππων λεγεωνάριων. Οι οπλίτες που τους συνόδευαν ανήκαν στην 8η κοόρτη της Πρώτης Λεγεώνας και μετέφεραν μήνυμα προς το στρατιωτικό διοικητή του Ακουίνκουμ. Το τοπίο ήταν εκπληκτικό και ο καιρός εξαιρετικός για μέσα Ιανουαρίου, με χαμηλή θερμοκρασία και ελαφρά χιονόπτωση.
Ο Λεύκιος Αιμίλιος ανέβηκε στην άμαξα, κάθισε δίπλα στη γυναίκα του, της έπιασε το χέρι και της υποσχέθηκε να πάνε στα δημόσια λουτρά μόλις φθάσουν. Είχε ακούσει για τα όργια, ή, όπως θα λέγαμε εμείς σήμερα για την ανταλλαγή συντρόφων. Η Φλάβια Ιουστίνα έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. «Δηλαδή, Λεύκιε Αιμίλιε, πηδιούνται όλοι μαζί στα λουτρά;» «Ναί, και όχι μόνο». «Παίρνουν μέρος και οι παλλακίδες που ετοιμάζουν τους άνδρες να μπουν στις γυναίκες τους». «Αχ, πόσο μου αρέσει αυτή η ιδέα!» Φωνάζει τη Λίβια και την Ντρουσίλα και τους δίνει οδηγίες. «Ακούτε τι λέι ο κύριός σας». «Θα πηδηχτείτε μαζί με άλλους». «Μάλιστα, κυρία, απαντούν αυτές». «Είμαστε έτοιμες να μοιραστούμε τα πάντα!»
Αργά το βράδυ της επόμενης ημέρας φθάνουν στο Ακουίνκουμ και παρουσιάζονται στο διοικητήριο. Ο στρατιωτικός διοκητής απουσίαζε και ο αναπληρωτής του τους υποδέχτηκε στην είσοδο. Λόγω του προχωρημένου της ώρας τους οδήγησε στο προσωρινό κατάλυμά τους κοντά στα δημόσια λουτρά. Η Φλάβια Ιουστίνα ήταν εξουθενωμένη και έπεσε αμέσως στο κρεβάτι. Ο Λεύκιος Αιμίιλος. παρακολούθησε το γδύσιμο της γυναίκας του. Η Λίβια την έγδυσε και η Ντρουσίλα άλειψε το σώμα της με αρωματικό λάδι, ενώ έριχνε ματιές στο καυλί του κυρίου της. Με εξαίρεση το πήδημα στο Καρνούντουμ, τις υπόλοιπες ημέρες ήταν αγάμητες! Όταν πρόσεξε ότι το καυλί τυο Λεύκιου Αιμίλιου είχε σηκωθεί, τον ξάπλωσε στο ντιβάνι, τον έγδυσε, τον έτριψε και πηδήχτηκε μαζί του. «Ντρουσίλα, γλείψε με παντού, το έχω τόσο ανάγκη». Αυτή γονάτισε και του έκανε το καλύτερο γλείψιμο με τη γλώσσα της που μπορούσε να κάνει αγάμητη γυναίκα. «Λίβια, έλα εδώ να σε φάω!» Η Λίβια ήρθε πρόθυμα και της έπιασε τα κωλομάγουλά της. Το πήδημα ολοκληρώθηκε με εκσπερμάτιση στα βυζιά των γυναικών. Τις ευχαρίστησε με ένα χάδι, αυτές υποκλίθηκαν, είχαν πάρει αυτό που ήθελαν και αποσύρθηκαν στα ιδιαίτερα.
Ο Λεύκιος Αιμίλιος ξάπλωσε δίπλα στη γυναίκα του, φανερά ικανοποιημένος με το μικρό όργιο. Δεκαπέντε ημέρες είχαν ήδη περάσει από την αναχώρησή τους από τη Βιντομπόνα. Με εξαίρεση τον παθιασμένο έρωτα που είχε κάνει το βράδυ εκείνο στο Καρνούντουμ στη Φλάβια Ιουστίνα, το εξαντλητικό ταξίδι δεν άφησε περιθώρια για νέες συνευρέσεις με τις παλλακίδες, αν και οι τελευταίες προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τον καυλώσουν.
Το Ακουίνκουμ στις όχθες του Δούναβη αποτελούσε επίγειο παράδεισο στην εσχατιά της αυτοκρατορίας, τόσο μακρινό και τόσο απρόσιτο. Άκουγε φωνές μεθυσμένων ανδρών και γυναικών που επέστρεφαν από τα δημόσια λουτρά. Μερικές διαμαρτύρονταν δήθεν για τα χέρια που τις ακουμπούσαν. Υπόψη ότι στην πόλη κατοικούσαν και πολλοί σύμμαχοι της Ρώμης, πρώην αντίπαλοι που είχαν προσχωρήσει για διαφορετικούς λόγους στην υπηρεσία της Ρώμης. Υπηρετούσαν στη δεύτερη λεγεώνα και περίμεναν τη συμπλήρωση εικοσιπέντε ετών υπηρεσίας, για να πάρουν τη ρωμαϊκή υπηκοότητα. Όμως απολάμβαναν τις υψηλές υπηρεσίες που προσφέρονταν αφειδώς στους Ρωμαίους πολίτες και βέβαια τα θέλγητρα του επίγειου παράδεισου, της πόλης με τις δεκάδες θερμές πηγές και τις όμορφες καυλωτικές γυναίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου